فردوسی؛ حافظ زبان فارسی و هویت ملی ایرانی

محمد مهدی سینی‌چی در گفتگو با خبرنگار مهر به بررسی تأثیر عمیق فردوسی بر زبان فارسی و فرهنگ ایرانی پرداخت و با تأکید بر اهمیت شاهنامه به عنوان یکی از بزرگ‌ترین آثار ادبیات فارسی، اظهار کرد: فردوسی نه تنها زبان فارسی را غنی‌تر کرده، بلکه هویت ملی ایرانیان را نیز تقویت نموده است.

استاد زبان و ادبیات فارسی فردوسی افزود: با بهره‌گیری از زبان ساده و قابل فهم، توانسته است داستان‌های حماسی و اسطوره‌ای ایران را به نسل‌های مختلف منتقل کند.

وی گفت: فردوسی با انتخاب واژگان دقیق و ساختارهای زبانی مناسب، زیبایی و قدرت زبان فارسی را به نمایش گذاشته است.

سینی چی به نقش فردوسی در حفظ زبان فارسی در برابر تهدیدات خارجی اشاره کرد و افزود: در زمانی که زبان فارسی تحت تأثیر زبان‌های بیگانه قرار داشت، فردوسی با نوشتن شاهنامه به زبان فارسی، به نوعی از این زبان دفاع کرد و آن را به نسل‌های آینده منتقل کرد.

استاد زبان و ادبیات فارسی به تأثیر فردوسی بر ادبیات معاصر اشاره کرد و گفت: امروزه بسیاری از نویسندگان و شاعران معاصر از مضامین و شخصیت‌های شاهنامه الهام می‌گیرند و این نشان‌دهنده تأثیر عمیق فردوسی بر فرهنگ و ادبیات ایران است.

وی بر اهمیت مطالعه و شناخت آثار فردوسی تأکید کرد و گفت: آشنایی با شاهنامه و آثار فردوسی می‌تواند به تقویت هویت ملی و فرهنگی ما کمک کند و نسل‌های جدید را با تاریخ و فرهنگ غنی ایران آشنا سازد.

سینی چی گفت: شاهنامه فردوسی، این اثر سترگ ادبی، به عنوان گنجینه حماسی ایران و تأثیر ژرف آن بر هویت ملی پرداخته است. شاهنامه نه تنها یک اثر مکتوب، بلکه نمادی از فرهنگ و هویت ایرانی به شمار می‌رود و نقشی بی‌بدیل در شکل‌گیری و غنای تاریخ ادبیات فارسی ایفا کرده است.

استاد زبان و ادبیات فارسی با اشاره به تاریخچه نگارش شاهنامه و دوران زندگی فردوسی، خاطرنشان می‌کند که این اثر در قرن چهارم هجری قمری به نگارش درآمده و هدف اصلی آن، پاسداری از تاریخ و فرهنگ ایران باستان در قالب روایتی حماسی و داستانی بوده است. فردوسی با تلاش خستگی‌ناپذیر خود، توانست هویت ملی ایرانیان را در برابر تهاجمات فرهنگی و سیاسی آن دوران حفظ و تقویت نماید.

وی به تحلیل شخصیت‌های برجسته شاهنامه همچون رستم، سهراب و کیخسرو می‌پردازد و و در ادامه افزود: این قهرمانان، نمادهای والای فداکاری، قهرمانی و اخلاق انسانی هستند. داستان‌های این شخصیت‌ها، فراتر از روایت نبردها و دلاوری‌ها، به واکاوی ارزش‌های والای انسانی و اجتماعی می‌پردازند.

سینی چی همچنین به تأثیر شگرف شاهنامه بر ادبیات و زبان فارسی اشاره کرده و این اثر را منبعی غنی از حکمت و آموزه‌های اخلاقی معرفی کرد و گفت: در دنیای معاصر نیز به عنوان راهنمایی ارزشمند در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد. شاهنامه باید به عنوان ابزاری آموزشی در مدارس و دانشگاه‌ها معرفی شود تا نسل‌های جوان با این میراث گران بهای فرهنگی آشنا گردند.

استاد زبان و ادبیات فارسی با اشاره به چالش‌های پیش رو در مسیر حفظ و معرفی شاهنامه به نسل‌های جدید، بر اهمیت آموزش و ترویج این اثر ارزشمند در نهادهای فرهنگی تاکید کرد و گفت: با توجه به تحولات فرهنگی و اجتماعی امروز، بازنگری در شیوه ارائه و تفسیر شاهنامه امری ضروری است. این اثر باید به گونه‌ای معرفی شود که جوانان بتوانند به راحتی با آن ارتباط برقرار کرده و از آموزه‌های آن بهره‌مند شوند.

وی بر ضرورت همکاری متقابل نهادهای فرهنگی و آموزشی در جهت حفظ و ترویج شاهنامه به عنوان میراثی جهانی تاکید کرد و از تمامی علاقه‌مندان به ادبیات و فرهنگ ایرانی دعوت می‌کند تا با مطالعه و تحقیق در این زمینه، به گسترش آگاهی و شناخت هرچه بیشتر از این اثر عظیم یاری رسانند. وی در پایان می‌گوید: شاهنامه تنها یک کتاب نیست، بلکه گنجینه‌ای فرهنگی است که باید به درستی حفظ و به جهانیان معرفی شود.