به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، صنعت داروسازی یکی از استراتژیکترین صنایع هر کشور به شمار میرود؛ چراکه ارتباط مستقیم با سلامت جامعه دارد. در ایران نیز مصرف دارو طی سالهای اخیر روندی رو به رشد داشته و به همین نسبت نیاز به مواد اولیه دارویی افزایش یافته است. با وجود اینکه بخشی از این مواد در داخل تولید میشود، بخش قابلتوجهی همچنان وابسته به واردات است.
اما واردات این مواد همیشه به سادگی انجام نمیشود. فعالان این حوزه با مشکلاتی مانند نوسانات ارزی، محدودیتهای بینالمللی و پیچیدگیهای اداری مواجهاند. این چالشها نه تنها هزینههای تولید را افزایش میدهد، بلکه میتواند به کمبود دارو در بازار منجر شود.
اهمیت مواد اولیه شیمیایی در داروسازی
بخش عمدهای از داروها از مواد اولیه شیمیایی تولید میشوند. این مواد پایهای در فرمولاسیون داروها نقش دارند و کیفیت نهایی محصول را تعیین میکنند. بهعنوان مثال، وجود ناخالصی در مواد شیمیایی میتواند اثرگذاری دارو را کاهش داده یا حتی عوارض جانبی ایجاد کند.
بنابراین انتخاب تأمینکنندگان معتبر و کنترل کیفی دقیق در واردات مواد اولیه شیمیایی اهمیت ویژهای دارد. در ایران، بسیاری از تولیدکنندگان دارو ترجیح میدهند این مواد را از برندهای بینالمللی شناختهشده تهیه کنند تا ریسک تولید محصول غیراستاندارد کاهش یابد.
چالشهای اصلی واردات مواد اولیه دارویی
فرایند واردات مواد اولیه دارویی مسیری پرچالش است که از انتخاب تأمینکننده آغاز میشود و تا ترخیص کالا ادامه دارد. برخی از مهمترین موانع این مسیر عبارتند از:
مشکلات ارزی و نوسانات قیمت
تغییرات سریع نرخ ارز باعث میشود واردکنندگان نتوانند بهطور دقیق هزینههای خود را پیشبینی کنند. این موضوع در نهایت منجر به افزایش قیمت تمامشده دارو در بازار میشود.
پیچیدگیهای گمرکی و مجوزها
ورود هر ماده اولیه دارویی نیازمند مجوزهای خاص از وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو است. طولانی بودن روند صدور این مجوزها میتواند موجب تأخیر در تأمین شود.
تحریمها و محدودیتهای نقل و انتقال پول
به دلیل محدودیتهای بینالمللی، پرداخت به فروشندگان خارجی همواره با دشواریهایی همراه است. در برخی موارد شرکتها مجبورند از واسطهها یا مسیرهای غیرمستقیم استفاده کنند که هزینهها را افزایش میدهد.
تفاوت استانداردهای بینالمللی و داخلی
گاهی استانداردهای تعیینشده توسط تولیدکنندگان خارجی با الزامات داخلی مطابقت کامل ندارند و این موضوع فرایند ثبت و ترخیص را پیچیدهتر میکند.
هزینههای حملونقل و تأخیر در ارسال
شرایط حملونقل بینالمللی و تغییر قوانین حملونقل هوایی یا دریایی میتواند موجب افزایش زمان و هزینه واردات شود.
نمونهای از یک ماده پرمصرف: PVP K۳۰
یکی از مهمترین موادی که در صنعت داروسازی بهطور گسترده مورد استفاده قرار میگیرد، PVP K۳۰ است. این ترکیب شیمیایی بهعنوان بایندر (چسباننده) در قرصها استفاده میشود و نقش مهمی در شکلگیری و استحکام قرص دارد. علاوه بر آن، در صنایع آرایشی و بهداشتی نیز کاربردهای فراوانی دارد.
کیفیت PVP K۳۰ اهمیت زیادی دارد، زیرا کوچکترین ناخالصی در آن میتواند بر روند تولید و خواص نهایی محصول اثر بگذارد. به همین دلیل، واردات این ماده باید از برندهای معتبر و با گواهیهای کیفی معتبر انجام شود. بسیاری از شرکتهای داروسازی در ایران به واردات این محصول وابستهاند و هرگونه وقفه در تأمین آن میتواند خطوط تولید را متوقف کند.
چالشهای واردات مواد اولیه آرایشی و بهداشتی
صنعت آرایشی و بهداشتی ایران طی سالهای اخیر رشد قابلتوجهی داشته و تقاضای بالایی برای محصولات مراقبتی، بهداشتی و زیبایی ایجاد کرده است. اما تولیدکنندگان این حوزه، درست مانند صنعت دارو، به شدت به واردات مواد اولیه وابستهاند. بسیاری از ترکیبات اصلی مانند امولسیفایرها، سورفکتانتها، نگهدارندهها و انواع پلیمرها در داخل کشور به مقدار کافی تولید نمیشوند و باید از کشورهای مختلف تأمین گردند.
یکی از مشکلات اساسی در این حوزه، تنوع و حساسیت مواد اولیه است. برخلاف مواد دارویی که استانداردهای مشخصتری دارند، مواد اولیه آرایشی و بهداشتی تنوع بسیار زیادی دارند و هر محصول (مانند شامپو، کرم یا لوسیون) نیازمند ترکیبات متفاوتی است. همین موضوع باعث میشود روند ثبت سفارش و واردات پیچیدهتر گردد.
مشکل دیگر، محدودیتهای گمرکی و تغییرات سریع قوانین است. برخی مواد اولیهای که در محصولات آرایشی و بهداشتی استفاده میشوند، نیازمند مجوزهای خاصی از سازمان غذا و دارو هستند. این مسئله زمان واردات را طولانی میکند و گاهی حتی موجب کمبود برخی محصولات در بازار میشود.
از سوی دیگر، نوسانات نرخ ارز و مشکلات پرداخت بینالمللی هزینه واردات مواد اولیه آرایشی و بهداشتی را افزایش داده است. این موضوع بهطور مستقیم بر قیمت تمامشده محصولات اثر میگذارد و در نهایت مصرفکننده نهایی با افزایش قیمتها مواجه میشود.
با وجود این چالشها، شرکتهای بازرگانی معتبر تلاش میکنند تا با ایجاد ارتباط مستقیم با تأمینکنندگان خارجی و استفاده از روشهای نوین حملونقل و ترخیص، روند واردات این مواد را تسهیل کنند. به این ترتیب، میتوان از بروز کمبود در بازار جلوگیری کرد و تولیدکنندگان داخلی را در مسیر رقابت با برندهای بینالمللی یاری رساند.
راهکارهای بهبود فرایند واردات
با وجود مشکلات متعدد، راهکارهایی وجود دارد که میتواند فرایند واردات مواد اولیه دارویی را تسهیل کند:
ایجاد ثبات در سیاستهای ارزی: اگر دولت بتواند یک سیاست پایدار در تخصیص ارز دارویی اجرا کند، بسیاری از مشکلات کاهش مییابد.
حمایت از شرکتهای بازرگانی معتبر: همکاری نزدیک بین تولیدکنندگان دارو و شرکتهای واردکننده مواد اولیه، ریسک کمبود دارو را به حداقل میرساند.
ایجاد انبارهای استراتژیک: ذخیرهسازی مواد اولیه حیاتی میتواند جلوی بحرانهای ناگهانی در بازار را بگیرد.
ارتباط مستقیم با تولیدکنندگان خارجی: حذف واسطهها و ایجاد قراردادهای بلندمدت با تأمینکنندگان خارجی، هزینهها را کاهش میدهد و کیفیت را تضمین میکند.
دیجیتالیسازی فرایندهای گمرکی: اگر فرآیند ثبت سفارش و ترخیص کالا دیجیتالی و سریعتر شود، تأخیرها کاهش خواهد یافت.
جمعبندی
واردات مواد اولیه دارویی، نقشی حیاتی در پایداری صنعت داروسازی کشور دارد. با وجود چالشهایی مانند نوسانات ارزی، محدودیتهای بینالمللی و پیچیدگیهای اداری، همچنان میتوان با مدیریت صحیح این مشکلات را کنترل کرد.
شرکتهای بازرگانی معتبر در این مسیر نقش کلیدی ایفا میکنند؛ زیرا میتوانند با ایجاد ارتباط مستقیم با تأمینکنندگان خارجی، تضمین کیفیت و تسهیل فرایندهای گمرکی، نیاز صنعت دارو را بهطور پایدار تأمین کنند.
در نهایت، هدف اصلی همه فعالان این حوزه یکسان است: حفظ سلامت جامعه از طریق دسترسی پایدار به داروهای باکیفیت.
این مطلب، یک خبر آگهی بوده و خبرگزاری مهر در محتوای آن هیچ نظری ندارد.
نظر شما