فریدالدین فرید رایزن فرهنگی ایران در هندوستان در گفتگو با خبرنگار مهر درباره استفاده از ظرفیتهای موشن گرافی در معرفی مفاخر مشترک فرهنگی ایران و هند بیان کرد: موشن گرافی و انیمیشن کوتاه دوبعدی یک چارچوب و شیوه نسبتاً ارزان، شناخته شده و کارآمد برای دیده شدن محتوا از سوی مخاطب انبوه و یک راهبرد مهم در دیپلماسی عمومی است.
وی تصریح کرد: یکی از گروههای اصلی مخاطبان نمایندگیهای فرهنگی در کشورهای هدف، اقشار مختلف نوجوانان و جوانان هستند که معمولاً در فضای مجازی محتواها را دریافت میکنند. در واقع اگر نمایندگی فرهنگی در کشور هند با جمعیت یک و نیم میلیاردیاش، بخواهد از سطح نخبگانی و ارتباطات دانشگاهی و نهادی به عرصه عمومی فراروی کند ناچار باید در فضای مجازی با مخاطب مواجه شود. طبیعی است که در فضای مجازی باید تولید محتوا متناسب با اقتضائات مخاطب بومی صورت پذیرد. امروز موشنگرافی و انیمیشنهای کوتاه دوبعدی یک چارچوب و شیوه نسبتاً ارزان، شناخته شده و کارآمد برای دیده شدن محتوا برای مخاطب انبوه و یک راهبرد مهم در دیپلماسی عمومی است. از طرفی ما تولیدات اختصاصی برای معرفی میراث و مفاخر فرهنگی مشترک هند و ایران یا اصلاً نداریم یا بسیار ناچیز و قدیمی است. در نتیجه تصمیم گرفتیم خودمان در حد بضاعتمان دست بکار شویم.
فرید با پرداختن به تولیدات و نوآوریهای بصری و روایی به کارگرفته شده توضیح داد: مخاطب اصلی انیمیشن کودک و نوجوان و بعد نسل جوان است و عموم اقشار مردم هم مخاطب آن هستند. ما در این تولیدات تلاش کردیم روی موضوعاتی دست بگذاریم که هم برای مخاطب هندی و ایرانی تازه باشد و هم بتواند برای مخاطبان سایر کشورها جذابیت داشته باشد. واقعیت این است که خیلی از این موضوعات و شخصیتها چندان برای مخاطب جوان و نوجوان شناخته شده نیست. نکته دیگر اینست که برای ما استفاده از ژانر سفر در روایت، اهمیت داشت. میدانید سفر و ماجراهای آدمهای در حال سفر و تغییر آنها در موقعیتهای مختلف، ذاتاً مخاطب را جذب میکند. حالا اگر سفر بین دو سرزمین با فرهنگهای متنوع باشد این جذابیت بیشتر میشود. از طرفی تلاش شد برخی جاذبههای گردشگری کشورمان در این تولیدات نمایش داده شود که ناخودآگاه درس ایران شناسی و تشویق کننده برای مسافرت به ایران باشد. همچنین به خاطر همراه شدن مخاطب نوجوان چاشنی طنز را وارد روایت انیمیشنها کردیم. موشن گرافیها البته فضای طنز ندارند و بیشتر به دنبال انتقال اطلاعات با سرعت بالا هستند. با این حال به عنوان کار اول در نمایندگی نمیتوانیم ادعا کنیم سطح کیفی تولیدات خیلی بالاست. ضمن اینکه بودجهای که برای این کار صرف شده خیلی کمتر از استانداردهای بازار است.
رایزن فرهنگی ایران در هند به برخی ویژگیهای موشن گرافی و انیمیشنهای تولید شده پرداخت و گفت: موشن گرافیها در واقع اطلاعات نسبتاً ارزشمندی را به صورت دستهبندی شده و مینیمال به مخاطب ارائه میکنند. از طرفی چون حجم پایین و زمان محدودی دارند خیلی راحت قابلیت بازنشر و تکثیر دارند. بنابراین اینکه شما مثلاً برای نمایش یک ارزش اخلاقی مثل وقت شناسی یا راستگویی یا ارزش خانواده به مخاطب کمحوصله امروز از موشن استفاده کنید یک راهبرد اساسی است. پس میتوان ادعا کرد که اگر شمارگان این تولیدات فرهنگی بیشتر شود خود به خود پلهای فرهنگی بین ملتها ساخته خواهد شد.
وی به مفاخر مشترک فرهنگی ایران و هند به عنوان میراث هر دو کشور اشاره کرد و درباره اهمیت آن برای مخاطب هندی گفت: ما فهرست بلندی از مفاخر مشترک ایران و هند داریم که ارزش کار دارند. هنرمندان، شاعران، سیاستمداران، عالمان، عارفان و دانشمندان زیادی بین دو سرزمین هند و ایران در رفت و آمد بوده اند. همین که مخاطب امروز متوجه چنین فهرستی شود برای دو طرف اعجاب آور خواهد بود که در گذشته چقدر پیوند فرهنگی و تمدنی بین دو ملت مستحکم و عمیق بوده است. اما به طور خاص ما با افرادی شروع کردیم که مهاجرتشان از ایران به هند یا از هند به ایران تأثیر تمدنی و فرهنگی جدی در پی داشته. مثلاً پناهنده شدن همایون به دربار صفوی و بازگشتش به هند با کمک شاه طهماسب مستقیماً موجب انتقال هنر و معماری ایرانی به هند شده است که مخاطب هندی باید این را بداند. یا گفته شده که میرسیدعلی همدانی در یکی از دو سفرش به منطقه کشمیر هفتصد نفر از صاحبان صنایع و فنون ایرانی را همراه آورد. تأثیر فرهنگی میرسیدعلی در شمال هند به حدی عمیق و گسترده بود که هنوز برای کشمیر تعبیر ایران صغیر استفاده میشود. یا شخصیتی مثل حزین که ما در ایران او را فقط در حد یک شاعر میشناسیم در بنارس هند به عنوان یک عارف و دانشمند مورد احترام است و مزار و درگاه شیخ علی حزین زیارتگاه شیعیان است. تأثیر ادبی او به عنوان یک شاعر مهم سبک هندی بر شعر فارسی و نقد شعر در هند کم نظیر است.
فرید همچنین افزود: در موشن گرافیها به طور خاص روی موضوعات مربوط به سبک زندگی ایرانی اسلامی تمرکز کردیم. خانواده، ارزشهای اخلاقی، علم و فناوری و مانند آن هرکدام موضوع کار یک یا چند اثر بوده است. ضمن اینکه این مفاهیم و ارزشها جهان شمول و در همه کشورها مورد توجه و احترام هستند. جدا از متن پیام، آنچه اهمیت دارد این است که مخاطبان بدانند جمهوری اسلامی میراثدار یک فرهنگ اصیل و مروج ارزشهای اخلاقی در سطح جهان است.
وی به لزوم معرفی مفاخر فرهنگی ایران و هند در عصر حاضر اشاره کرد و ادامه داد: امروز که تولید و انتشار محتواهای ایران هراسانه و اسلام ستیز در هند اوج گرفته و دشمنان ما به ویژه رژیم صهیونیستی در هند برنامه و اقدامات جدی برای تخریب چهره اسلام ایرانی دارند، اهمیت این تولیدات چند برابر میشود. برای ما مهم است که جوان و نوجوان هندی بداند بخشی از میراث فرهنگی و سرمایه تمدنی هند، به طور مستقیم یا غیرمستقیم مرهون ارتباط فرهنگی و تمدنی با ایران بوده است.
رایزن فرهنگی ایران در هند در خصوص انتخاب شخصیتی چون میرسیدعلی همدانی به عنوان شخصیت محوری در این پروژه توضیح داد: میرسیدعلی از این جهت مهم است که نه تنها یک عالم و عارف ایرانی است بلکه در هند به شدت مورد احترام و تکریم است. در واقع ما در این معرفی نمایشی به نوعی میخواهیم به عنوان یک هموطن به این شخصیت ارزشمند ادای احترام کنیم و همرمان نسل امروز را تا اندازهای با ایشان آشنا سازیم.
وی در خصوص برنامههای آتی برای توسعه این پروژه گفت: به نظرم میرسد با توجه به ظرفیت قابل توجه جوانان خوشذوق، با استعداد و همسو در ایران و سایر کشورهای دوست، ما در سازمان فرهنگ میتوانیم در کنار بسیاری از برنامههای پرهزینه تشریفاتی که بر یک جمع نخبگانی محدود متمرکز است، بخشی از توانمان را هم مصروف این تولیدات اختصاصی کنیم. فکر میکنم این برای برندینگ سازمان فرهنگ در ایران و عرصه بین الملل بسیار سودمند است. در این مسیر بخش خصوصی واقعاً با ما همراه میشود و بستر فضای مجازی و رسانههای عمومی مانند صدا و سیما و شبکههای نمایش خانگی در کشورهای مختلف برای انتشار آثار فاخر مهیا هستند. متأسفانه شاهدیم در سالی که بودجههای فرهنگی به شدت کاهش یافته و ادامه این مسیر را مشکل کرده، اما همچنان همایشهای پرخرج در نهادهای مختلف فرهنگی از جمله سازمان ما با قوت در حال برگزاری است. شاید لازم باشد درباره این مساله بازنگری و پرسش کنیم که چرا برخی برنامههای تشریفاتی و همایشهای آنچنانی با شعار گفتگوی فرهنگی، اینقدر مورد توجه مسئولان فرهنگی کشور قرار میگیرد در حالی که تقریباً هیچ ارتباطی با عموم مردم در ایران و جهان پیدا نمیکند و تأثیر فرهنگی آن هم کوتاه مدت و محدود است. اما برای تولیدات رسانهای هدفمند که با میلیونها انسان در ایران و جهان میتواند واقعاً گفتگوی فرهنگی کند هزینه جدی نمیشود.
نظر شما