آقای خداداد عزیزی رک بگویید؛ اما رکیک نه!

خبرگزاری مهر - مجله مهر؛ رؤیا سادات هاشمی: وقتی مراسم چند شب پیش مراسم پخش زنده قرعه‌کشی FIFA World Cup 2026 از صداوسیما (شبکه ۳) با حضور خداداد عزیزی روز آنتن زنده رفت از یک جایی به بعد به جای اینکه اصل این مراسم به چشم مخاطبان این شبکه بیاید و همه میخکوب حواشی و هیجان‌های فوتبالی باشند؛ همه میخکوب الفاظ و رکیک غزال تیزپای ورزش ایران شدند. اتفاقی که بلافاصله بعد از پخش با واکنش‌های شدید رسانه‌ها و افکار عمومی در شبکه‌های اجتماعی همراه شد. اما این ماجرا از جایی غم‌انگیزتر شد که خداداد عزیزی در کمال ناباوری به جای عذرخواهی بابت این موضوع تمام قد از این رفتار توهین آمیزش دفاع کرد و در بخشی از مصاحبه خود با خبرنگاران گفت بابت این کار از هیچکس نمی‌ترسد و اعلام کرد: «همه افراد این الفاظ را استفاده می‌کنند، فقط جلوی دوربین خودشان را سانسور می‌کنند.» دفاعیه‌ای که می‌شد آن را یک توجیه و سفسطه تمام عیار دانست و به آن ایرادهای جدی گرفت و در جواب همه توجیه‌های این بازیکن سابق تیم ملی گفت کاش لااقل حرمت نگه می‌داشتید و کمی به این فکر می‌کردید که رو به روی صفحه تلویزیون میلیون‌ها مخاطب ایرانی، خانواده نشسته است.

شما «همه» نیستید آقای عزیزی!

وقتی آقای فوتبالیست با سری برافراشته و کاملاً حق به جانب مقابل خبرنگاران باز هم آن لفظ را جلوی دوربین‌ها تکرار کرد. از استدلال عجیبی حرف زد و گفت «همه» بارها این کلمه را در روزمره به کار می‌برند و فقط می‌ترسند که جلوی دوربین آن را بگویند. یک توجیه غیرمنطقی که باید در پاسخ به آن این طور جواب داد و گفت؛ نباید هیچ وقت گمان کنیم که ادبیات زننده و خیابانی یک طیف خاص کوچه بازاری که آن هم از این الفاظ رکیک فقط در جمع نزدیکان و رفقای صمیمی‌شان استفاده می‌کنند قرار است ادبیات معیار «همه» افراد جامعه باشد و سایرین هم باید مثل آقای عزیزی این کلمه را یک لفظ رایج و همه‌جایی بدانند. نه تنها بسیاری از افراد از چنین ادبیاتی در زندگی روزمره خود به کار نمی‌برند چه بسا اگر نگاهی به مرام و مسلک جاهل‌ها و لات‌های کوچه و بازاری بیندازید خواهید دید که آنها هم موقع عبور زن و بچه مردم از گذر و محله کمی حجب و حیا به خرج می‌دادند و بی‌پروا از هر لفظی استفاده نمی‌کردند؛ حالا چه برسد به رسانه ملی که شأن خودش را دارد و از پیر تا جوان و از زن و مرد ممکن است مخاطب آن باشند.

بی‌ادبی را جای یک‌رویی اشتباه نگیریم!

یکی از ایرادات دیگری که می‌توان از این حرکت اشتباه آقای فوتبالیست گرفت (که چه بخواهد و چه نخواهد به عنوان الگو در جامعه از او یاد می‌شود) این است؛ او تمام این رفتارها را نه به رکیک بودن و زننده بودن ادبیات خودش؛ بلکه به این نسبت می‌دهد که من به جای نقاب زدن جلوی دوربین ترجیح می‌دهم رک باشم و بی هیچ فیلتری یک رو ظاهر شوم؛ فارغ از اینکه چنین رفتار دور از شانی به جای به نمایش گذاشتن یک فرد صاف و صادق جلوی دوربین از او یک فرد بی‌ادب می‌سازد که نه تنها نمایشش جذاب نیست بلکه یک هشدار مهم با خود دارد آن هم اینکه وقتی یک چهره شناخته‌شده مثل خداداد عزیزی، چنین رفتاری را طبیعی و عادی جلوه می‌دهد، این احتمال وجود دارد که این روند خطرناک به تضعیف فرهنگ، ادب گفت‌وگو و احترام عمومی ختم شود. علاوه بر این وقتی چهره‌ای معروف و محبوب این رفتار را عادی جلوه می‌دهد، این پیام به نسل جوان فرستاده می‌شود که می‌توان با بی‌ادبی در رسانه رسمی ظاهر شد.

آقای صدا و سیما دقت کن!

علاوه بر بی‌مبالاتی خداداد عزیزی می‌شود نوک پیکان را سمت نظارت مسئولان صدا و سیما هم برد چون چنین اتفاقی را نباید فقط به حساب «اشتباه فردی» گذاشت و با توجه به بازتاب رسانه‌ای آن این سوال را مطرح کرد که چرا مدیریت پخش زنده تمهیداتی برای چنین لحظاتی در نظر نگرفته و از آن مهمتر با توجه به شناخت نسبی نسبت به ادبیات این فوتبالیست باز هم بدون در نظر گرفتن یک نظارت مسئولانه از او به عنوان مهمان یک برنامه زنده در یک ساعت پربیننده دعوت کرده است؟ برای همین بهتر است رسانه ملی یک بازنگری جدی برای انتخاب مهمانان خودش به خرج دهد و از آن مهم‌تر، شفاف‌تر برای آنها از خط قرمزهای اخلاقی و عرفی جامعه حرف بزند؛ برای اینکه تکرار چنین خطاهایی باعث خدشه‌دار شدن اعتبار رسانه ملی می‌شود و درنهایت اعتماد بخشی از مخاطبان را از بین می‌برد.