القاء «اسرائیل امن»؛ نتانیاهو چگونه سیدنی را اهرم جذب یهودیان کرد؟

خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: تنها چند ساعت پس از حمله روز ۱۴ دسامبر ۲۰۲۵ (۲۳ آذر ۱۴۰۴) به جشن حنوکا در ساحل «بوندای» سیدنی که منجر به کشته و زخمی شدن شماری از یهودیان شد، «بنیامین نتانیاهو» طی مراسمی در آکادمی پلیس رژیم صهیونیستی ادعا کرد: «امن‌ترین مکان برای یهودیان جهان در اسرائیل است». او هشدار داد که «حملات بیشتری خواهد بود»؛ اظهاراتی خلاف واقع که از نگاه ناظران، بخشی از تاکتیک آشنای نتانیاهو برای بهره‌برداری از هر حادثه ضدیهودی در جهان به‌منظور ترغیب یهودیان به مهاجرت به سرزمین‌های اشغالی است.

اما آمارها روایتی کاملاً متفاوت ارائه می‌دهند؛ بر اساس گزارش مرکز پژوهش و اطلاعات کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) که در اکتبر ۲۰۲۵ منتشر شد، بیش از ۱۲۵ هزار صهیونیست بین سال‌های ۲۰۲۲ تا اواسط ۲۰۲۴ اراضی اشغالی را ترک کرده‌اند که بزرگ‌ترین از دست دادن سرمایه انسانی در تاریخ این رژیم ارزیابی می‌شود.

«گیلاد کاریو» رئیس کمیته مهاجرت کنست، این پدیده را «سونامی» نامید و هشدار داد: «این دیگر یک روند نیست، این یک سونامی است. بسیاری از صهیونیست‌ها در حال ساخت آینده خود در خارج از اسرائیل هستند و تعداد کمتر و کمتری بازمی‌گردند.» رسانه عبری «واللا» نیز در گزارشی انتقادی با عنوان «اسرائیل امن‌ترین جا برای یهودیان است؟ آمار خلاف ادعای نتانیاهو» این تاکتیک را زیر سوال برد.

حال این پرسش به ذهن می‌رسد که وضعیت فرار صهیونیست‌ها طی سال‌های اخیر از سرزمین‌های اشغالی به چه حدی رسیده‌است که نتانیاهو برای غلبه بر بحران مهاجرت معکوس تقلا می‌کند؟

از جنبش ضداصلاحات قضائی تا جنگ‌های چندجبهه‌ای؛ فرار بی‌وقفه

روند فرار صهیونیست‌ها اعم از نخبگان و غیره از سرزمین‌های اشغالی را می‌توان در سه مرحله متمایز ردیابی کرد که هر یک با تحولات سیاسی و امنیتی خاصی همراه بوده است.

مرحله اول با جنبش اعتراضی گسترده علیه اصلاحات قضائی نتانیاهو در اوایل سال ۲۰۲۳ آغاز شد. بر اساس تحقیقات محققان دانشگاه تل‌آویو که در نشریه «یدیعوت آحارونوت» منتشر شد، در ژانویه ۲۰۲۳، موج خروج صهیونیست‌ها به‌شدت تشدید یافت. این دوره که با اعتراضات خیابانی بی‌سابقه همراه بود، نشان داد که بخشی از صهیونیست‌ها دیگر به آینده سیاسی کشور امیدوار نیستند.

مرحله دوم با عملیات طوفان الاقصی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و آغاز جنگ غزه شکل گرفت. این رویداد نه‌تنها باعث شوک امنیتی شد، بلکه اعتماد بسیاری از صهیونیست ها به مقوله تضمین امنیت را از بین برد. بر اساس داده‌های اداره مرکزی آمار رژیم صهیونیستی، در سال ۲۰۲۴ به‌تنهایی، حدود ۸۳ هزار صهیونیست، اراضی اشغالی را ترک کردند، درحالی‌که تنها حدود ۳۲ هزار نفر به این اراضی مهاجرت کردند.

مرحله سوم با گسترش حملات متجاوزانه به لبنان و سوریه و حملات تجاوزکارانه به ایران در سال جاری میلادی ادامه یافت. بر اساس آمار رسانه یدیعوت آحارانوت که در سپتامبر ۲۰۲۵ منتشر شد، حدود ۷۹ هزار صهیونیست طی یک سال قبل، سرزمین‌های اشغالی را ترک کردند، درحالی‌که تنها ۲۱ هزار نفر بازگشتند. روزنامه «تایمز اسرائیل» در اکتبر ۲۰۲۵ گزارش داد که این روند احتمالاً تا پایان سال ادامه خواهد یافت و مجموع خروجی‌ها بین ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۵ به بیش از ۱۷۰ هزار نفر می‌رسد.

به عنوان نمونه، رسانه‌های رژیم صهیونیستی به تازگی گزارش دادند با وجود گذشت یک سال از آتش بس، حدود نیمی از ساکنان شهرک صهیونیست نشین «کریات شمونه» در مرز شمال فلسطین اشغالی با لبنان، به منازل خود برنگشته اند و هیچکس به داد آنهایی هم که برگشته‌اند، نمی‌رسد.

آنچه این مهاجرت معکوس را به یک بحران استراتژیک تبدیل می‌کند، پروفایل مهاجران است. بر اساس تحقیقات منتشرشده در نشریات عبری از جمله «کلکالیست» و یدیعوت آحارونوت، عمده این افراد جوانان، نخبگان فناوری، پزشکان متخصص و دارندگان مدرک دکترا هستند.

در هفت ماه اول ۲۰۲۴، صهیونیست‌ها ۷ میلیارد دلار سپرده به خارج منتقل کردند که از فرار سرمایه در کنار فرار مغزها حکایت داشت. یکی از شاخص‌های مهم این روند، افزایش چشمگیر درخواست‌های تابعیت خارجی است. به گزارش وزارت کشور آلمان، در ۹ ماه اول سال ۲۰۲۴، بیش از ۱۸ هزار صهیونیست برای دریافت تابعیت آلمان درخواست دادند که بیش از دو برابر سال ۲۰۲۳ بود. بر اساس برآوردهای پژوهشی که در رسانه‌های عبری منتشر شده، حدود یک میلیون صهیونیست گذرنامه خارجی دارند یا واجد دریافت آن هستند.

از تهدید استراتژیک تا شکست در جذب یهودیان؛ هزینه‌های سنگین فرار

کارشناسان معتقدند که تبعات اقتصادی و اجتماعی این مهاجرت معکوس بسیار فراتر از آمار ساده است. بر اساس تحقیق دانشگاه تل‌آویو، خروج نیروی کار با مهارت بالا طی ۲۰ ماه (ژانویه ۲۰۲۳ تا سپتامبر ۲۰۲۴) حدود ۱.۵ میلیارد شکل (حدود ۴۰۰ میلیون دلار) از درآمدهای مالیاتی رژیم صهیونیستی را از بین برده است؛ این رقم زمانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که بدانیم بخش فناوری رژیم اسرائیل، علی‌رغم اینکه تنها کمتر از ۸ درصد نیروی کار را تشکیل می‌دهد، در سال ۲۰۲۱ معادل ۳۵ درصد از کل درآمدهای مالیات بر درآمد کشور را تأمین کرده است.

در کنار ضربه اقتصادی، تبعات جمعیتی نیز قابل‌توجه است. بر اساس آمار اداره مرکزی آمار، نرخ رشد جمعیت از ۱.۶ درصد در ۲۰۲۳ به حدود ۱.۱ درصد در ۲۰۲۴ کاهش یافته که پایین‌ترین نرخ در دهه‌های اخیر به شمار می‌رود. این کاهش عمدتاً نتیجه تراز منفی مهاجرت است. جمعیت صهیونیست‌های ساکن در اراضی اشغالی در سپتامبر ۲۰۲۵ به ۱۰.۱ میلیون نفر رسید اما این رقم شامل ۲۱۶ هزار خارجی با اقامت طولانی‌مدت نیز می‌شود که برای اولین بار در آمارها لحاظ شده‌اند؛ موضوعی که تلاش برای پنهان کردن کاهش واقعی جمعیت یهودی ارزیابی می‌شود.

در همین حال، تلاش نتانیاهو برای جذب یهودیان دیاسپورا با شکست فاحشی روبه‌رو شده است. بر اساس داده‌های سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) که در نوامبر ۲۰۲۵ منتشر شد، مهاجرت به سرزمین‌های اشغالی تحت قانون بازگشت در سال ۲۰۲۴ نسبت به ۲۰۲۳ حدود ۳۰ درصد کاهش یافت.

روزنامه تایمز اسرائیل در سپتامبر امسال گزارش داد که تعداد مهاجران جدید حتی نصف خروجی‌ها را جایگزین نمی‌کنند. این در حالی است که نتانیاهو بارها ادعا کرده در جنگ‌ها، مردم به اسرائیل می‌آیند تا کمک کنند اما «سرجیو دلاپرگولا» متخصص جمعیت‌شناسی این رژیم، به تایمز اسرائیل گفت که حتی با افزایش نسبی مهاجرت از کشورهای غربی، این ارقام «بسیار متوسط» هستند و به اوج‌های تاریخی نزدیک نیستند.

یکی از بارزترین نمودهای ناامنی، تخلیه گسترده شهرک‌نشینان است. بیش از ۶۰ هزار نفر از مناطق مرزی شمالی و جنوبی تخلیه شده‌اند و بسیاری پس از بیش از یک سال همچنان از بازگشت می‌ترسند. این وضعیت در تناقض آشکار با ادعای «امن‌ترین مکان» است.

«اریک مایکلسون» مدیر عالیه وزارت مهاجرت، در جلسه کنست اکتبر ۲۰۲۵ اعتراف کرد: «ما وزارتخانه‌ای برای جلوگیری از مهاجرت معکوس نیستیم و اختیار متوقف کردن آن را نداریم.» این اعتراف نشان می‌دهد که کابینه نتانیاهو هیچ برنامه‌ای برای مقابله با این «سونامی» ندارد.

سیدنی؛ بهانه‌ای برای پنهان کردن ناامنی مطلق رژیم اسرائیل

نتانیاهو تنها چند ساعت پس از حمله مسلحانه یک پدر و پسر متأثر از داعش به جشن یهودی حانوکا، سریعاً به بهره‌برداری سیاسی از این حادثه پرداخت. او در بیانیه رسمی دفترش، ادعا کرد: «مکان امن برای یهودیان جهان، اسرائیل است». او با لحنی تهدیدآمیز افزود: «ما می‌دانیم که حملات بیشتری خواهد بود.»

رسانه‌های عبری به این ادعای نخ‌نما و تبلیغاتی نتانیاهو واکنش نشان دادند. واللا در گزارشی با عنوان «اسرائیل امن‌ترین جا برای یهودیان است؟؛ آمار خلاف ادعای نتانیاهو» نوشت: «نتانیاهو یهودیان خارج را به آمدن دعوت می‌کند اما آمار و واقعیت امنیتی، ادعای امن‌ترین بودن را زیر سوال می‌برد.»

«آنتونی لوونشتاین» فعال یهودی استرالیایی، در مصاحبه با «دموکراسی نو» نتانیاهو را «انسان شرم‌آوری» خواند و گفت: «آنچه اسرائیل در فلسطین انجام می‌دهد، همه به‌ویژه یهودیان را به خطر می‌اندازد. اسرائیل با استفاده از هویت یهودی به‌عنوان توجیه برای خشونت وحشتناک، یهودستیزی را در سطح جهانی دامن می‌زند.»

تناقض اساسی در ادعای نتانیاهو این است که رژیم صهیونیستی در ۷۷ سال عمر جعلی خود هرگز امنیت واقعی را تجربه نکرده است. بیش از ۶۰ هزار شهرک‌نشین تخلیه‌شده که نمی‌توانند به خانه‌های خود بازگردند، هزاران موشک و پهپاد که در ۱۵ ماه گذشته به سرزمین‌های اشغالی شلیک شده‌اند و اقتصادی که با وجود کمک‌های میلیاردی در حال فروپاشی است؛ همه اینها نشان می‌دهند که در اراضی اشغالی امنیتی وجود ندارد.

بنابراین، تلاش نتانیاهو برای تبدیل حادثه سیدنی به ابزاری برای جذب یهودیان، نه‌تنها با شکست روبه‌رو شد، بلکه پارادوکس عمیق پروژه صهیونیستی را آشکارتر کرد. گزارش کنست از «سونامی» خروج بیش از ۱۲۵ هزار صهیونیست از اراضی اشغالی طی سه سال و پیش‌بینی ادامه این روند در سال ۲۰۲۵ و سال‌های پیش رو، تصویری تکان‌دهنده از یک رژیم در بحران را ارائه می‌دهد. هشدار برندگان نوبل درباره «تهدید وجودی»، اعتراف وزارت مهاجرت به نداشتن برنامه برای توقف این روند، و نقد رسانه‌های عبری مانند واللا که ادعای «امن‌ترین بودن» را با آمار رد می‌کنند، همه نشان می‌دهند که دیگر حتی در داخل اراضی اشغالی نیز این روایت پذیرفته نمی‌شود.

در مجموع، آنچه واقعاً در حال رخ دادن است، یک چرخه معیوب است؛ سیاست‌های متجاوزانه و تهاجمی رژیم اسرائیل موجب افزایش یهودستیزی در جهان می‌شود اما به‌جای مهاجرت به اراضی اشغالی، یهودیان در حال فرارند و ترجیح می‌دهند در کشورهای غربی بمانند.